Other people's money

Þetta hlýtur að vera stjórnmálamaður vikunnar.

Borgarstjórinn í Reykjavík er nú búinn að slá bæði eigin met sem og met fyrirrennara sinna í því að fara frjálslega með umboð sitt og almannafé með aðkomu sinni að útrás Orkuveitu Reykjavíkur. Óvíst verður að telja að þetta hafi verið það sem kjósendur voru að biðja um þegar Sjálfstæðisflokkurinn fékk tækifæri til að leysa borgarbúa undan þeirri ánauð að vera stjórnað af forræðishyggjumönnum með ærið yfirgripsmiklar hugmyndir um hvert hlutverk hins opinbera skyldi vera.

Risarækjueldi, hörverksmiðjur, línur og net eru nokkur gamalkunnug verkefni sem R-listanum þótti vísast að eyða skattfé borgaranna í og var ekki laust við að borgarstjórnarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins gagnrýndu þær ráðstafanir. Fæstir hefðu hins vegar getað ímyndað sér að gagnrýnin væri til komin vegna þess að fjáraustur R-listans hefði ekki verið nógu mikill og ekki nægilega vel dreift út fyrir landssteinana en nú hefur sú undarlega staða komið upp að sjónum borgarstjórans og embættismanna á vegum borgarinnar hefur í verið beint til Suð-austur Asíu, Afríku, Kína og eiginlega heimsins alls. Hvort ástæðan er frábært viðskiptatækifæri eða köllun til þess að færa heimsbyggðinni græna orku er í sjálfu sér málinu óviðkomandi þar sem allir sem eru réttu megin við Lenín hljóta að sjá að þetta er alveg örugglega ekki í verkahring hins opinbera.

Fulltrúi Samfylkingar fer fram á að fá gögn og samþykktir REI

Dilbert um markaðsfólk

Ég viðurkenni að ég hló upphátt þegar ég sá þetta í Viðskiptablaðinu í dag. Ómögulegt þegar fólk ber það ekki með sér að vera bullukollar.

Góð mynd af Jóhönnu

Já. Ég vil semsagt vera svo djúpspakur í greiningu minni á íslenskri pólitík hér og slengja því fram að með þessari merku frétt fylgi mjög fín ljósmynd af  Jóhönnu Sigurðardóttur, félagsmálaráðherra en hún mun einmitt hafa setið lengst allra þingmanna sem nú sitja á Alþingi fyrir utan að vera vinsælasti ráðherrann þessa dagana. Ekki amalegt það.

Ég ætlaði reyndar ekki að hafa þetta neitt lengra en þá datt mér í hug annar ráðherra sem ólíkt félagsmálaráðherrranum virðist seint ætla skora hátt á vinsældarlistum. Sá maður er Björn Bjarnason en hann er sennilega einn vanmentnasti stjórnmálamaður samtímans enda einn af fáum stjórnmálamönnum í dag sem þorir að taka upp og fylgja eftir málum jafnvel þótt þau séu ekki endilega alveg á toppi vinsældarlistanna. Vinnusamur hugsjónamaður en ekki endilega algjört sjarmatröll og kannski frekar langt á milli góðu ljósmyndanna. Stjórnmálamenn mættu hins vegar gjarnan vera fleiri af þessari tegund en mér er það til efs að að margir úr stétt dýraverndunarsinna muni leggja sig fram við að vernda hinn pólitíska Björn og að nokkur vilji koma nakinn fram í þeim tilgangi.

Mest ánægja með störf Jóhönnu og Geirs

Á ferðalagi: Stöðvarhús og fússball

Fórum í gær héðan frá Reyðarfirði í dagsferð uppá Hérað og niður í Hallormsstaðarskóg þar sem spilaður var fótbolti og nestisát fór fram í ágætu veðri þótt lofthitinn hefði ekki verið mikill. Úr Atlavík fórum við síðan að stöðvarhúsi Kárahnjúkavirkjunar og sáum þar glitta í þessa mestu framkvæmd Íslandssögunnar - í dag er svo ætlunin að fara upp að vikjun og sjá Hálslón.

Drama í Parken - Lúði dagins

Æææiiii - þar fór góður leikur forgörðum. Eftir 87 mínutna leik í mjög skemmtilegan nágrannaslag milli Dana og Svía tók einhver aumingjans maður sig til og hljóp inná völlinn í því skyni að lumbra á dómaranum eftir að hann réttilega dæmdi víti og gaf Christian Poulsen rautt spjald. Danir eru svekktir og tala um hinn svartasta dag fyrir danska knattspyrnu enda á málið eftir að hafa frekari afleiðingar fyrir DBU.

Leikurinn var þegar orðinn klassískur af góðum og gildum ástæðum og því sorglegt að einhver lúði þyrfti að stela leiknum með þessum hætti.

Jafnteflisleikur Íslendinga við Liechtenstein var hins vegar ekkert til að skrifa heim um.

 

Svíum dæmdur 3:0 sigur á Dönum á Parken eftir árás á dómara

Pólitískt lágflug Steingríms J.

Það var einkennileg tilfinning sem fór um mann í kvöld að fylgjast með umræðum á Alþingi í kjölfar stefnuræðu forsætisráðherra. Þótt ræða fyrrverandi landbúnaðarráðherra hafi verið fremur ósmekkleg aðför að formanni Samfylkingarinnar og var hún þó hátíð í samanburði við tölu hins annars ræðusnjalla formanns Vinstri grænna. Hvort það var meira vandræðalegt eða skammarlegt að sjá og heyra biturðina skína í gegnum skammarræðu Steingríms J. Sigfússonar er erfitt að segja. Í öllu falli var ræðan honum ekki til sóma og í raun sorglegt að sjá hve lágt formaður VG flaug með háði og spotti yfir  samferðafólk sitt í íslenskri pólitík eins og það væri enginn morgundagur.

Steingrímur hefur lengi verið þekktur fyrir ræðusnilld og rökfestu og hefur hann vakið aðdáun og virðingu fyrir vikið. Taktískir afleikir hans í kjölfar nýafstaðinna kosninga og skortur á pólitísku lyktarskyni hafa hins vegar gefið tilefni til að ætla að Steingrímur J. muni ekki koma VG til frekari áhrifa í íslenskum stjórnmálum. Ræðuhöld kvöldsins bættu ekki úr skák. 

Meginmarkmið stjórnmála að skapa samfélag þar sem fólki líður vel

Ballerínur í Borgarleikhúsinu

Í kvöld fórum við hjónin í Borgarleikhúsið til að sjá dætur okkar dansa ballet ásamt öðrum nemendum í Balletskóla Sigríðar Ármann sem í ár fagnar 55 ára afmæli. Þetta var í fjórða skipti sem við sjáum nemendur skólans ljúka vetrarstarfinu með glæsibrag en í fysta skipti sem við eigum tvær ballerínur í hópnum. Að vanda var þetta mjög gaman og alveg magnað hvernig Ástu Björnsdóttur og co. tekst að setja upp svona stóra sýningu þar sem hafa þarf stjórn á vel yfir hundrað ballerínum og tímasetja vel á annan tug dansatriða á rétt um klukkustund. Vel af sér vikið.

Pétur Ben et al. á Græna hattinum

Fór á föstudagskvölið á Græna hattinn á Akureyri. Þar fluttu Ólöf Arnalds, Lay Low og Pétur Ben sína tónlist auk þess sem Vilhelm (a.k.a Villi Naglbítur) hóf herlegheitin sem sérlegur fulltrúi heimamanna en tónleikarnir eru hluti fyrirbæri sem kallast Rás2 plokkar hringinn. Það er skemmst frá því að segja að þetta voru alveg magnaðir tónleikar þótt hver flytjandi hefði ekki nema úr ca. hálftíma "að spila". Að öðrum flytjendum ólöstuðum þótti mér Pétur Ben alveg magnaður og náði hann upp mjög góðri stemmningu - bæði lágstemmdri í t.d. "I'll Be Here" en einnig hörku stuði eins og í "Something Radical" þar sem Sigtryggur Baldurson átti stórleik á slagverk af ýmsum toga enda lét hann sér ekki nægja að berja trommurnar fyrir framan sig heldur sló hann taktfast í túbu sem hékk uppá vegg fyrir aftan trommurnar og fleiri instrúment sem hann náði til með góðu móti.

Sem aukalag flutti Pétur Ben vel þekktan pop/disco klassíker, Billy Jean eftir Michael Jackson, í nýstárlegri útsetningu. Hér fyrir neðan er upptaka (í afleitum gæðum reyndar) af þeim gjörningi sem hlaut góðar undirtektir viðstaddra. Túban og allt dótið sem Sigtryggur lamdi í ætti þó að sjást sæmilega. 

Mér þótti þetta gott... :) Takk fyrir mig.
Þeir sem  gætu haft áhuga þá verða þessir tónleikar á NASA 27. apríl n.k.
/st 

Vorboðinn ljúfi

Ætli það sé ekki ágætt að láta þetta vera mitt fyrsta innlegg í umræðuna um hnattræna hlýnun þar sem Öryggisráð SÞ ákvað í dag taka málið fyrir.